Roodtruitje

Er was eens een meisje, iedereen noemde haar Roodtruitje. Waarom weet ik eigenlijk niet. Die middag kwam de kuisvrouw langs, dus werd Roodtruitje het huis uitgezet. Roodtruitje kon nergens terecht en was zeer bedroefd. Er was alleen Mammie nog maar die woonde aan de andere kant van Bertem Bos. Roodtruitje pakte een mandje ( op wielen ) en stak daar in al wat haar het dierbaarst was en toog op weg.

De tocht was lang. Het bos groot en onbekend terrein voor Roodtruitje. Ze hoorde continu vreemde geluiden en hoopte dat ze de boze Wolf niet zou tegenkomen. Nu is Warre ( want die lag zoals de aandachtige lezer allicht kan raden in haar mandje ) een stoere jongen maar tegen zo'n boze wolf is hij waarschijnlijk nog niet opgewassen. Gelukkig jagen wolven enkel 's nachts dus Roodtruitje moest er enkel voor waken voor het donker in Leefdaal te zijn. Nu weet iedereen dat men makkelijk verdwaalt in een donker bos. Maar niet roodtruitje. O, nee. Dankzij haar draagbare GPS vond Roodtruitje feilloos de weg door het donkere woud en was tot Warre's grote tevredenheid net op tijd voor het eten in Leefdaal.